วันนี้ คุณได้รับเกียรติบ้าง...หรือยังครับ

ถ้าอยากเล่นฟุตบอลเป็น ก็แค่ลงไปเล่นบ่อยๆ
ถ้าอยากเล่นฟุตบอลเก่ง ก็แค่ฝึกกับเทรนเนอร์อย่างตั้งใจ และลงเล่นบ่อยๆ

นานแล้วที่ไม่ได้คิดข้อเขียนสะกิดใจ วันนี้อารมณ์กำลังได้ จะขอเขียนให้อ่านพอเป็นกระสายยาครับ

เมื่อครู่ผมจั่วหัวด้วยเรื่องเล่นฟุตบอล แต่ไม่ได้จะเล่าเรื่องฟุตบอล ผมอยากเล่าถึงทักษะชีวิตครับ

เราอยากมีทักษะอะไร...

เราก็แค่เข้าไปอยู่กับมัน ทำมัน แล้วเราจะมีทักษะครับ ถ้าอยากมีทักษะที่สูงขึ้น เพื่อการแข่งขัน หรือ ทำให้ตัวเองชำนาญมากพอจะก่อผลลัพธ์ที่ชัดเจน เราก็ต้องอาศัยการฝึกฝนที่มากขึ้นเช่นเดียวกัน

ผมอยากให้ลองนึกถึงสมัยที่เรายังเด็ก ในช่วงที่ว่างจากการเรียน เรามักจะมีกิจกรรมประจำตัวใช่ไหม...บ้างก็กระโดดยาง บ้างก็เล่นฟุตบอล บ้างก็เล่นหมากฮอส ฯลฯ ก็ว่ากันไป

พูดถึงหมากฮอส สมัย ม.ต้น ผมนี่จอมวางหมากเลยนะ ผมจะคิดล่วงหน้า 3 ก้าวเสมอ ประมาณว่าถ้าผมวางตัวนี้ อีกฝั่งจะเดินตัวไหน แล้วถ้าเขาเดินตัวนั้น ผมจะเดินตัวไหน...หรือถ้าเขาไม่เดินตัวนั้นล่ะ ผมจะทำยังไง?

ผมใช้เวลานานมาก กว่าจะเดินได้แต่ละตัว...จนเพื่อนตบหัว บอกว่ารีบเดินบ้างก็ดีนะ !!

ผมไม่ได้เกิดมาแล้วเล่นหมากฮอสเก่งเลย สมัย ม.1 ผมยังกระจอกอยู่ แต่ผมอาศัยว่ามีคู่แข่งที่ดี ที่ทั้งเก่งและใจกว้าง 

ปกติคนเก่งจะชอบเล่นกับคนเก่ง ไม่ลดชั้นมาเล่นกับเด็กกระจอกๆ

แต่เขายอมเล่นกับผม แม้ผมจะแพ้เสมอ แต่เขาก็เล่นโดยไม่รู้สึกเบื่อ ผมมองว่าเขาเป็นคนที่ใจกว้างมาก ข้อนี้ต้องขอชื่นชมกลับ เพราะมองอีกมุม เขาก็เปรียบเป็นครูคนนึง

การได้ฝึกมือกับเขาเสมอๆ ทำให้ผมพัฒนาครับ นอกจากนี้การเฝ้าดูคนเก่งมากมายลับสมองกัน ยิ่งทำให้ผมได้เปิดหูเปิดตา พัฒนากลยุทธ์ตัวเองไปพร้อมกัน

ในช่วงเวลาไม่กี่เดือน ผมเก่งขึ้นมาก ครั้นย้ายโรงเรียนไปเรียนในตัวอำเภอช่วง ม.2 เชื่อไหมว่าในห้องเรียนนั้น มีเพียงแค่ 1-2 คนที่พอประมือกับผมไหว นอกนั้นผมก็กวาดเรียบ ซ้ำ ผมยังลามไปดวลหมากกับห้องอื่น อย่างไม่อายที่จะรับคำท้าเลย

นี่คือผลลัพธ์ของความทุ่มเท...

แต่...ผมไม่ใช่คนที่ Perfect แม้จะเก่งหมากฮอส แต่ให้ผมไปกระโดดยางแข่งกับน้อง ป.6 ผมก็คงสู้ไม่ไหว

เพราะเรามีทักษะที่ต่างกัน...อย่างสิ้นเชิง

แน่นอนว่า ในสนามนั้น ผมต้องให้เกียรติเขา ฐานะเจ้าแห่งการกระโดดยาง...

นี่คือสิ่งที่น่าภูมิใจครับ เวลาที่เราเชี่ยวมากๆ คนอื่นจะยำเกรงเรา ให้เกียรติเรา แม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นเซียนด้านอื่นมาก็ตาม

เล่ามายาวเกินวิสัยแล้วล่ะ...ขอจากด้วยประโยคสั้นๆ เพื่อสะกิดใจแล้วกันครับ

...วันนี้ คุณได้รับเกียรติบ้าง...หรือยังครับ