สร้างเสน่ห์ให้ตนเองแบบง่ายๆ ทำอย่างไรนะ?



"สวัสดีครับคุณครู และ เพื่อนๆ ที่น่ารักทุกคน

ผม เด็กชายธีระพงษ์ ปัญญะ วันนี้จะมาเล่านิทานเรื่อง..."

ใครพอจำอารมณ์ประมาณนี้ได้ไหม ไม่เก่งเล่านิทาน แต่ต้องถูกบังคับให้ไปยืนเล่านิทานหน้าห้องเรียน...

ตั้งแต่ ป.1 จนถึง ป.5 ผมไม่เคยมั่นใจเรื่องพวกนี้เลย เพราะไม่เคยมีนิทานอยู่ในหัวสักกะเรื่อง ให้ผมท่องสูตรคูณประกอบจังหวะ 3 ช่า ยังจะง่ายกว่าซะอีก...

แต่...เมื่อครั้งนึง ตอน ป.6 ผมโดนขืนใจให้ออกไปยืนเล่านิทานหน้าห้องเรียน (อีกและ) หนนี้ผมเก้ๆ กังๆ ผมคิด story แบบมั่วๆ ขึ้นมาในหัว 

ผมนึกถึงลิง จระเข้ ไก่ ผมเอามาแต่งเรื่องมั่วไปหมด เนื้อเรื่องพิสดารในระดับนึง แล้วก็เล่าจบแบบขอไปที

มันไม่ได้รับการต้อนรับดีมากหรอก มีเพียงเสียงปรบมือประปรายจากเด็กที่พอจะมีมารยาทบ้าง (ผมเห็นหลายคนติดหยอกกัน ส่วนคุณครูก็ไม่ได้สนใจเลย เหมือนกำลังตรวจการบ้านหรืออะไรสักอย่างนี่แหละ จำไม่ถนัด)

หลังจากนั้นไม่นาน คุณครูก็วกกลับมาเรียกผมอีกหน ผมตกใจมาก เพราะเพิ่งเล่าจบไปไม่นานเอง ครูคงลืม

"นายก๊อตเล่าไปแล้วครับ เรื่องลิง ไก่ จระเข้" เพื่อนคนนึงตะโกนเตือน 

ความรู้สึกนั้น...ฟินมาก ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่า คนอย่างผมจะได้รับความสนใจและถูกจดจำ...

โดยเฉพาะการที่เพื่อนคนนั้นจำชื่อนิทานได้ ผมปราบปลื้มแทบจะอยากกระโดดเข้าไปจูบปากเลยเชียว

นั่นคือประสบการณ์ที่ดีมากที่สุด ครั้งนึงของชีวิต ขนาดผ่านไปยี่สิบปีผมก็ยังจำได้แม่น...

ที่เล่ามาทั้งหมด อยากชี้ให้เห็นวิธีสร้างเสน่ห์ให้ตนเองแบบง่ายๆ เลย

ด้วยการ "รับฟัง" และ "จดจำ" รายละเอียดของอีกฝ่ายให้แม่นยำ


เมื่อเราจำเขาได้ แม้สักเรื่องเล็กน้อย แล้วแสดงออกไปให้เขารับรู้ เขาจะประทับใจเรามาก เหมือนที่ผมประทับใจเพื่อนคนนั้นครับ

และดีไม่ดี อีกฝ่ายอาจได้กำลังใจจากเราอย่างมหาศาล จนสามารถทำบางสิ่งได้อย่างสำเร็จลุล่วง...ซึ่งเราเองก็จะเป็นแรงบันดาลใจของเขาอย่างปริยาย

ได้บุญนะเออ

photo; iskander1989.deviantart.com
ขับเคลื่อนโดย Blogger.