รอความพร้อม หรือ ปล่อยโอกาส?

เพื่อนสนิทผมคนนึง มีความรู้เรื่องตลาดเสื้อผ้าแฟชั่นดีที่เดียว (เคยพาผมไปศึกษาตลาดเสื้อผ้าที่ประตูน้ำครั้งนึง) แต่เธอเปิดร้านขายที่ตลาดนัดชุมชนนะ

เธอเล่าไอเดียให้ผมฟัง เธออยากทำร้านออนไลน์ ขายเสื้อผ้าแฟชั่นคนอ้วน

เธอเล่าถึงแนวคิดนี้อย่างน่าฟัง อย่างโง้น อย่างงี้ ผมเห็นด้วยมาก เป็นแนวคิดที่มีความเป็นไปได้สูง

เธอเล่าซ้ำประมาณ 2-3 ครั้ง เมื่อประมาณ 3-4 เดือนที่แล้ว...

จบเรื่องของเพื่อนสนิทคนนี้แล้ว เดี๋ยวจะเข้าประเด็นสำคัญเลย คือ

"ทำไมต้องรอ"

หัวข้อนี้จะพูดถึงคนอื่นๆ ทั้งหมดเลยนะครับ ไม่เจาะจงแค่เพื่อนคนนี้ เพราะคนที่ผมรู้จักหลายคน มักรอ..รออะไรก็ไม่รู้ ไม่จริงจังที่จะเริ่มต้นสักที

ทำให้ผมอยากยกกรณีศึกษาเรื่องชาเขียวมาเล่าให้ฟัง

ในสมัยที่มันเข้ามาในประเทศไทยและดังเปรี้ยงป้าง รอบตัวผมเต็มไปด้วยชาเขียว...จำได้ใช่ไหมครับ เกือบสิบปีที่แล้วน่ะ

ในช่วงแรกๆ ที่มันโด่งดัง ผมว่าคงมีคนพลิกชีวิตจากชาเขียวหลายต่อหลายคน บางคนอาจฟื้นฐานะ ปลดหนี้สินได้ หรือ บางคนอาจรวยไปเลย...

แต่นั่นก็ผ่านมานานมากแล้ว และตอนนี้ชาเขียวมีลมหายใจที่ค่อนข้างจะนิ่ง ไม่วูบวาบน่าสนใจแล้ว...

ถ้า...คุณเป็นคนมีวิสัยทัศน์ที่ดี มีความคิดที่ดี มองออกว่าชาเขียวจะดัง...ตั้งแต่มันยังไม่ดัง

คุณก็ถือเป็นคนที่พร้อมจะรวยคนนึง...แต่ มันจะสัมฤทธิผลไหมก็อีกเรื่องนะ เพราะถ้าคุณช้า และเพิ่งเข้ามาตอนที่ตลาดวาย...คุณอาจจะเจ๊งแทนก็ได้

ความพร้อม บางทีก็ต้องไปหาเอาข้างหน้า การเอาแต่พูดว่ายังไม่พร้อมยังไม่พร้อม...มันฟังขัดๆ หูชอบกล บางทีผมก็รู้สึกว่ามันคือการปล่อยโอกาสนะ...

ในระหว่างคุณ ที่มีวิสัยทัศน์ มีความคิดในเรื่องนี้ 

กับ ผม...ที่ไม่มีความคิดในด้านนี้ในหัวเลย...

เชื่อไหมว่า คุณมีความพร้อมกว่าผมซะอีก...

ถ้าคุณคิดได้ เท่ากับคุณมีความพร้อมที่จะวิ่งแล้ว...

อย่ารีรอเลยครับ บางโอกาส ก็ไม่ได้มีบ่อยๆ