ความสุขจากงานที่ไม่ได้รักหรืองานที่รัก?

เมื่อวานไปเจอข้อความนึงมา เขาเขียนไว้ว่า "ทำงาน ถึงจะเหนื่อย แต่มันเป็นงานที่เขารัก เขาก็มีความสุขจนลืมเหนื่อยแล้ว"

อ่านแล้วก็ยิ้มตาม แถมเกิดนึกอิจฉาคนได้ทำงานที่ตัวเองรัก 

จากนั้นก็พลันย้อนถามตัวเองว่า แล้วเราล่ะ ทำงานที่รักอยู่หรือเปล่า คิดไปคิดมา ก็ยิ่งรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ อยากลุกไปทำงานใหม่ๆ ที่อยากทำมากกว่า 

แต่ด้วยความที่ยังมีสติมากพอ คิดทบทวนแบบสรตะเป็นเรื่องเป็นราว ถ้าเราดึงดันไปทำงานที่คิดว่าชอบหรือรัก...ชีวิตเราอาจไม่ได้มีความสุขเหมือนเขาก็ได้

เมื่อเริ่มเห็นความลักลั่นของจินตนาการและความน่าจะเป็น ผมจึงรีบหยุดความคิดนี้ซะ 

แล้วสรุปแบบรวบรัดว่า ถ้าในหนึ่งวัน ผมยังรู้สึกมีความสุขกับชีวิต แสดงว่างานที่ทำอยู่มันเหมาะกับผมแล้ว

และผมก็จะมาบอกต่อเพื่อนๆ ที่ไม่ได้ทำงานที่รัก เหมือนใครๆ...ว่า

ต่อให้งานที่คุณทำอยู่ ไม่ใช่งานที่อยากทำ แต่ถ้ามัน...เอื้อเฟื้อ หรือ ส่งเสริมให้ชีวิตคุณมีความสุข (กับสิ่งอื่น) ก็จงภูมิใจกับงานของคุณเถอะ

ดีกว่าทำงานแล้วชีวิตหาความสุขไม่ได้เลย ไม่ว่าจะทั้งเวลา สังคม ครอบครัว ความสบายใจทั้งในและนอกเวลางาน...คนที่เขากำลังเผชิญสถานการณ์แบบนี้มีอยู่จริง

ความสุข อาจไม่จำเป็นต้องมาจากสิ่งที่เราทำ แต่อาจมาจากสิ่งที่เราสัมผัสในแต่ละวัน 

เราโชคดีแค่ไหน ที่ได้ทำงาน..แล้วชีวิตมีความสุข

photo; blogs.sap.com